• Nederlands
  • English

    • Philo Art

    Traditioneel zijn filosofische en artistieke zaken ingedeeld in gescheiden domeinen. Filosofie gaat over waarheid, begrip en rede. De kunst handelt over schoonheid, intuïtie en gevoel. Tegenwoordig is dit onderscheid steeds poreuzer geworden. Kunstenaars doen zelf aan kritisch onderzoek, aan artistic research, voorbij de traditionele grenzen van de kunst.

    De expositie : ‘Sferen’ van leesgroep Schuimm met ‘Philo Art’ als mijn aandeel aan de groeps-expositie in verschillende etalages in de Staatsliedenbuurt.

    Etalage: Fannius Scholtenstraat 20.
    Datum : 28 maart tot en met 15 juni 2014.
    Welkom op de pagina Philo Art.
    Sinds enkele jaren maak ik deel uit van de kunstleesgroep Schuimm.
    Ik doe mee aan de eerste expositie van Schuimm genaamd ‘Sferen’, waarbij het boek ‘Sferen’  van de Nederlands-Duitse filosoof Peter Sloterdijk als inspiratiebron centraal staat.
    Hierbij heb ik  mij laten inspireren door de invloed van filosofie op de beeldende kunst.
    Dit resulteerde in de fictieve geboorte van een  beweging genaamd Philo Art.
    Philo Art is tevens een pleidooi voor meer diepgang in de hedendaagse beeldende kunst.
    Grote stromingen of bewegingen in de moderne hedendaagse kunst worden vaak achteraf geduid.
    Laten we eens  terugblikken vanuit de toekomst naar de opkomst en neergang van Philo Art.
    De opkomst van Philo Art.
    De verder oprukkende beeldcultuur via beeldschermen, smart-phones en sociale media leidde tot een tsunami van beelden in de jaren  2007 – 2017.
    Kunstwerken werden steeds meer bekeken via internet en verloren steeds meer hun authentieke karakter, hun Aura.
    Dit proces werd al in 1936 opgemerkt door de Duitse cultuurfilosoof  Walter Benjamin.
    Inhoudelijk stond de  kunst steeds meer  onder druk vanwege de steeds grotere marktwerking in de beeldende kunst.
    Zelfs critici en kunstenaars wisten vaak niet meer waar ze mee bezig waren. ‘Wanneer is nog iets kunst en waar houdt kunst op kunst te zijn ?’
    Deze vraag was zo fundamenteel geworden dat critici er niet mee uit de voeten konden en zij noodgedwongen de filosofen weer aan het woord begonnen te laten.
    Ook vanuit de de beeldende kunst begon men steeds meer  over de oorsprong, de essentie en de maatschappelijke relevantie van kunst na te denken, individueel en in groepsverband. Zo richtte de filosoof Carl van Dormann in Berlijn een filosofische leesgroep voor kunstenaars op om de bovengenoemde onderwerpen te onderzoeken.
    In april 2014 werd de eerste groeps-expositie gehouden in Berlijn waarbij men zich rechtstreeks liet inspireren door het boek ‘Sferen’ van de Nederlands-Duitse filosoof Peter Sloterdijk. Op uitnodiging van één van de groepsleden koos de  filosoof Peter Sloterdijk acht internationale bekende kunstenaars uit om de acht hoofdstukken van Sferen, deel 1 beeldend te vertalen.
    De expositie was niet alleen een groot succes, maar door deze expositie ontstond er in de kunstwereld ook een hernieuwde inspiratiebron, namelijk de filosofie.
    Alain de Botton schreef de catalogus voor deze expositie. Hij  was de eerste die zijn ideeën over filosofie als hernieuwde inspiratiebron voor de beeldende kunst onder de aandacht bracht onder de enigszins provocerende naam Philo Art.
    Philo Art had slechts maar één uitgangspunt en dat was dat een filosofisch werk de enige inspiratiebron moest zijn voor  een kunstwerk .
    Het was misschien wel de eerste stroming in de beeldende kunst die geen duidelijke stijlkenmerken had. In korte tijd bloeide Philo Art op,  met name in Duitsland met zijn rijke filosofische traditie.
    De neergang van Philo Art.
    Hoewel de filosofie Philo Art omarmde,  was men in de kunstwereld minder enthousiast. Stond A. de Botton al eerder vanuit de kunstwereld onder vuur met zijn boek ‘Kunst als therapie’ uit dezelfde periode, nú werd ‘zijn’ stroming  regelrecht bekritiseerd door veel kunstenaars en critici. De stroming verloor al snel aan aanhang en populariteit.
    Philo Art  werd  na een korte bloeiperiode  door veel kunstcritici vaak onterecht gezien als illustratieve bijdrage aan filosofische werken.
    Daarentegen werd de stroming door de filosofen gezien als een positieve beeldende vertaling van filosofische werken.
    Het zorgde helaas voor een tijdelijke vernieuwde kennismaking van de kunstwereld met de inspirerende werking van de filosofie.